Društveni dom Trnopolje

U selu Trnopolje u blizini Prijedora, u prostorijama Društvenog doma i lokalne osnovne škole, i dvorištu oko njih, vojne i policijske vlasti opštine Prijedor uspostavile su inicijalno tranzitni logor. U vrijeme kad su logori Omarska i Keraterm bili u funkciji, ovdje su dovođeni starci, žene i djeca, kako bi se pripremila njihova deportacija van teritorija Prijedora pod kontrolom bosanskih Srba. Između maja/svibnja i novembra/studeni 1992.godine u logoru je dnevno bilo smješteno između 4000-7000 ljudi. Pred MKSJ je dokazano da je u logoru Trnopolje ubijeno nekoliko stotina ljudi, dok je nebrojeno više njih prošlo kroz različite oblike torture i nasilja, uključujući veliki broj silovanja.

Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) je za zločine počinjene u logorima u Prijedoru po komandnoj odgovornosti osudio Momčila Krajišnika, ratnog predsjednika Narodne skupštine Republike Srpske na zatvorsku kaznu u trajanju od 20 godina. Biljanu Plavšić, ratnu članicu Predsjedništva Republike Srpske na zatvorsku kaznu u trajanju od 11 godina. Radovan Karadžić kao predsjednik Republike Srpske i vrhovni komandant njenih oružanih snaga, osuđen je na jedinstvenu kaznu doživotnog zatvora. Radoslav Brđanin, predsjednik Kriznog štaba Autonomne regije Krajina, osuđen je na kaznu zatvora u trajanju od 30 godine. Stojan Župljanin, načelnik Centra javne bezbjednosti Banja Luka, osuđen je na zatvorsku kaznu u trajanju od 22 godine. MKSJ je Milomira Stakića, šefa Kriznog štaba opštine Prijedor, osudio na kaznu doživotnog zatvora. Zorana Žigića je MKSJ za zločin počinjen u prijedorskim logorima, uključujući Trnopolje, osudio na 25 godina zatvorske kazne. Darka Mrđu, pripadnika Interventnog voda prijedorske policije, MKSJ je osudio na 17 godina zatvora zbog učešća u masakru koji je 21. avgusta 1992. izvršen na Korićanskim stijenama. Sud BiH je osudio Gordana Đurića za krivično djelo zločin protiv čovječnosti na kaznu zatvora u trajanju od 8 godina. Đurić je optužen da je kao pripadnik Interventnog voda policije Prijedor 21. avgusta 1992. zajedno sa ostalim pripadnicima Voda obezbjeđivao sprovođenje konvoja autobusa i kamiona u kojima su bili zatočenici koji su ubijeni na Korićanskim stijenama.