Fudbalski stadion Ljubija

Srpske vlasti su 1992. godine u opštini Prijedor civile, pretežno hrvatske i bošnjačke nacionalnosti, držale zatočene u 58 zatočeničkih objekata i sabirnih centara. U julu/srpnju 1992. godine, Bošnjake koji su bili zatočeni u Domu kulture u Miskoj Glavi premjestili su na fudbalski stadion u Ljubiji. Zatočenici su autobusima dovoženi na glavni ulaz. Nakon toga postrojeni su u dva reda. Djeca su odvojena i odvedena u svlačionice koje su služile kao zatočenički objekti. Na stadionu je bio zatvoren veliki broj civila od kojih je ubijeno najmanje 15. Svakodnevno su zlostavljani, premlaćivani i mučeni. Sa fudbalskog stadiona civili su dalje premještani u logore Omarska i Trnopolje.

Za ratne zločine počinjene u Bosanskoj Krajini pred Međunarodnim krivičnim sudom za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) osuđeno je više osoba po komandnoj odgovornosti. Radoslav Brđanin, predsjednik Kriznog štaba ARK-a,osuđen je za krivična djela ratnih zločina počinjenih na teritoriji više opština u BiH na na kaznu zatvora u trajanju od 32 godine; Momčilo Krajišnik, predsjednik Narodne Skupštine Republike Srpske, osuđen na kaznu zatvora u trajanju od 27 godina; Biljana Plavšić, ratni član Predsjedništva Republike Srpske osuđena je na zatvorsku kaznu u trajanju od 11 godina; Mićo Stanišić, ratni ministar unutrašnjih poslova Republike Srpske osuđen je na zatvorsku kaznu u trajanju od 22 godine; Stojan Župljanin, načelnik Centra javne bezbjednosti Banja Luka, osuđen je na zatvorsku kaznu u trajanju od 22 godine; MKSJ je osudio Milomira Stakića, predsjednika Kriznog štaba Opštine Prijedor, na kaznu zatvora u trajanju od 40 godina. Radovan Karadžić kao predsjednik Republike Srpske i vrhovni komandant njenih oružanih snaga, osuđen je na jedinstvenu kaznu doživotnog zatvora.