Pomoćni objekt stanice stanice javne bezbjednosti

Srpske vlasti su 1992. godine u opštini Prijedor civile, pretežno hrvatske i bošnjačke nacionalnosti, držale zatočene u 58 zatočeničkih objekata i sabirnih centara. Zgrada SJB-a funkcionisala uglavnom kao tranzitni centar za zatočenike koji su zatim premještani u Omarsku, a pomoćni objekat SJB je služio kao mjesto zatočenja civila bošnjačke i hrvatske nacionalnosti. Nalazio se iza glavne zgrade policije u samom dvorištu, postojala je samo jedna ćelija. Ćelija je bila veličine dva sa tri metra, a u njoj je bilo preko 30 zatočenika. Zatočenici su svakodnevno zlostavljani i premlaćivani. Zatočenike iz SJB-a policajci su premjestili u logor Omarska, a prije polaska prisilili su ih da prođu kroz “špalir” policajaca koji su ih udarali.

Za ratne zločine počinjene u Bosanskoj Krajini pred Međunarodnim krivičnim sudom za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) osuđeno je više osoba po komandnoj odgovornosti. Radoslav Brđanin, predsjednik Kriznog štaba ARK-a, osuđen je za krivična djela ratnih zločina počinjenih na teritoriji više opština u BiH na kaznu zatvora u trajanju od 32 godine; Momčilo Krajišnik, predsjednik Narodne Skupštine Republike Srpske, osuđen na kaznu zatvora u trajanju od 27 godina; Biljana Plavšić, ratni član Predsjedništva Republike Srpske osuđena je na zatvorsku kaznu u trajanju od 11 godina; Mićo Stanišić, ratni ministar unutrašnjih poslova Republike Srpske osuđen je na zatvorsku kaznu u trajanju od 22 godine; Stojan Župljanin, načelnik Centra javne bezbjednosti Banja Luka, osuđen je na zatvorsku kaznu u trajanju od 22 godine; MKSJ je osudio Milomira Stakića, predsjednika Kriznog štaba Opštine Prijedor, na kaznu zatvora u trajanju od 40 godina. Radovan Karadžić kao predsjednik Republike Srpske i vrhovni komandant njenih oružanih snaga, osuđen je na jedinstvenu kaznu doživotnog zatvora.